
اگر
والدین که الگوهای عملی برای کودکان و نوجوانان هستند، برای نماز اهمیت
ویژهای قائل شوند و در این اندیشه پایدار و ثابتقدم بمانند، فرزندان
ایشان نیز به سوی نماز گرایش پیدا میکنند
شروع
نماز در سنین کودکی سبب میشود که کودک این صفت حسنه را بهصورت عادتی
معمول و سازنده در جسم و روان خود، ملکه کند و جزو برنامههای همیشگی زندگی
خود، قرار دهد و درنتیجه از همۀ فواید نماز، در بعد سلامت روانی در آینده
برخوردار شود. بهعلاوه، با شروع نماز در دوران کودکی، مفاهیمی مثل خدا و
مذهب و دستوراتی مثل تعالیم اسلامی، چنان در ذهن پذیرنده و شفاف کودک که
هنوز سنگینی و تیرگی گناهان ظرفیتهای فکری و مغزی او را آلوده نکرده است،
جای میگیرد که امکان شک و تردید در این زمینه برای او در آینده بسیار کاهش
مییابد.
جدای
از فراگیری اعمال ظاهری نماز، کودک باید بداند که در ورای این اعمال چه
اعتقاد و احساسی نهفته است و چه چیزی موجب میشود که مسلمانان هر روز 5 بار
به سوی کعبه حرکاتی را انجام دهند که ممکن است در نظر او بیمعنی جلوه
کند. این مقصود را باید با آموزشهای ساده و توضیح مفهوم تشکر و سپاسگزاری
و کاربرد آن برای کودکان مشخص کرد.
برخی از افراد نماز کودکان را نوعی سرگرمی میدانند و آن را فاقد ثواب و اجر الهی میشمارند. حال آنکه چنین نیست و قطعاً عبادت در کودکی نیز حسناتی به همراه دارد. خوب است بدانیم که واجبات بزرگسالان و اعمال مستحبی آنان برای کودکان مستحب است و گناهان آنها برای کودکان مکروه است و مباحات برای هر دو مباح به حساب میآید